Banff en Lake Louise

Maandagmorgen, we worden wakker en als we de gordijnen openschuiven zien we dat het bewolkt maar droog is. Halverwege de nacht ben ik nog wakker geweest, toen regende het flink maar gelukkig is het nu droog. Na de ochtendperikelen laden we onze ingepakte tassen weer in de Nissan en gaan op pad richting Banff.
Na een klein half uur op de snelweg te hebben gezeten, hebben we al verscheidene keren borden gezien met de melding dat de wandelpaden bij parkeerterreinen nog zijn afgesloten omdat er nog sneeuw ligt. Bij het parkeerterrein van Illecillewaet glacier zetten we de auto even stil om een glimp van de gletsjer op te vangen. Maar dit lukt niet. Ook hier is het toegangspad afgesloten.

Een 80 kilometer verder verlaten we Highway 1 en rijden de heuvels in. Hier net voor het plaatsje Golden is een wolvencentrum. Het is een educatief centrum waar men acht wolven heeft. Zowel hier in Canada als in Yellowstone Park in Amerika werden ongeveer 100 jaar geleden alle wolven doodgeschoten. Later bleek dat het complete natuurlijk evenwicht hierdoor verstoord werd en ook dus dat andere dieren maar ook planten verdwenen. Door het opnieuw uitzetten van wolven in de natuur is het evenwicht hersteld. Leuke en leerzame stop. En wat zijn het toch prachtige beesten.

De ochtend is al om als we verder gaan. Na een tijd komen we bij Wapta-falls. Na een wandeling door de bush-bush van ongeveer 2,5 kilometer komen we bij deze schitterende waterval. De Wapta waterval is 150 meter breed en het water dondert er met veel gebulder 30 meter naar beneden. Schitterende foto’s hebben we hier kunnen maken. Je moet er een flinke en steile wandeling voor over hebben, maar dan heb je ook wat.
Na dus een flinke wandeling van zo’n 5 kilometer zetten we onze reis voort naar Banff. Tegen 4, eh, 5 uur rijden we dit stadje binnen. We zijn de grens tussen British Columbia en Alberta gepasseerd waardoor er een uur tijdsverschil is. Banff is een echt toeristisch wintersportgebied. Hier lopen er tweede helft mei nog mensen met ski’s en snowboards rond. Er blijkt gisteren nog sneeuw te zijn gevallen. Na het inchecken en avondeten hebben we nog even in het stadje rondgelopen. Met de Rocky’s in nevelen gehuld, lijkt het dat we echte mooie plaatjes wel kunnen vergeten. Terug op de kamer heb ik Margreet gigantisch ingemaakt met Rummikub.

Dinsdagmorgen word ik gewekt door een brommend geluid: om 7 uur slaat de warme-luchtverwarming aan om de kamer op temperatuur te brengen. Alleen gaat dit met zo’n kabaal dat je dan slapen wel kunt vergeten. Snel wordt Margreet ook al wakker. Tijdens het ontbijt schijnt het zonnetje al door het raam. We gaan naar Sulphur Mountain. Met een gondel laten we ons naar boven brengen. Hoe hoger we komen, hoe mooier het uitzicht wordt. Een Canadees stel wat bij ons in de gondel zit vertelt dat ze een dag langer in Banff zijn gebleven om dit prachtige uitzicht te zien, gisteren zijn ze ook boven geweest maar toen was er niets te zien door de mist. In 8 minuten zijn we 2250 meter omhoog gegaan. Bijna 2 uur zijn we boven op de berg geweest om te genieten van de fantastische uitzichten over de Rocky Mountains. Ook krijgen we de gelegenheid nog verschillende bergbewoners ( eekhoorns en marmotten) te fotograferen. Hier ligt nog sneeuw waardoor het nog specialer lijkt. Verder zijn er hier nog een drietal dingen die ons opvallen:
- Het hoge gehalte Aziaten,
- Het hoge gehate selfie-sticks,
- Het hoge gehalte Aziaten, dat achter hun selfie-sticks aanrent.
‘s Middags zijn we naar Minnewanka Lake en Two Jack Lake gereden. Het zonnetje schijnt, met hier en daar een wolkje. Adembenemend hoe mooi de deze meren zijn. Onze foto’s kunnen zo gebruikt worden voor de brochures!.
Later in de middag als we terug zijn in Banff, zitten we vol van de indrukken die we deze dag hebben
binnen gekregen. Het is heerlijk weer. We gaan, in korte broek, op een bankje aan de rivier zitten om de indrukken te verwerken.
We zijn nu al een tijdje in Canada en hebben nog geen hamburger gegeten. Daarom eten we vanavond in een hamburgerrestaurant genaamd Eddy’s. ’s Avonds hebben we nog een avondwandeling door Banff gemaakt.

Woensdagmorgen word ik wakker van de WC die na het doorspoelen blijft doorgaan. Het is net na half negen wanneer we in de auto stappen en de auto richting Lake Louise sturen. De zon schijnt en het is een lekkere ochtendtemperatuur van een graad of 10.
Omdat de voorspellingen voor de tweede helft van de dag slechter zijn, mogelijk regen en onweer, rijden we Lake Louise voorbij.

We willen namelijk, nu het mooi weer is, naar Columbia Icefields. Hier stappen we in een bus die ons naar de voet van de Athabasca-gletsjer brengt. We zitten hier op de boomgrens (2200 m). Doordat het hier vaak heel koud is groeien de bomen nauwelijks. Aangekomen bij de voet van de gletsjer stappen we over in een ander soort bus, maar dan met wielen die bijna even groot zijn als Margreet. Eén band kost ongeveer 3500 euro en deze speciale bus in de buurt van 1 miljoen euro. Deze monsterbus rijdt ons de gletsjer op naar een punt waar je een prachtig uitzicht hebt over de gletsjer en de omliggende bergen. Deze gletsjer is altijd in beweging, al is het maar 30 cm per jaar. Als we terug rijden in de truck wordt het bewolkt. We zijn blij dat we dit hebben kunnen zien terwijl de zon scheen.
We stappen weer in de gewone bus. Deze brengt ons naar een in 2013 gebouwd uitzichtpunt genaamd “the Skywalk”. We lopen over platen glas en kunnen, voor wie dat durft, door dat glas 250 m naar beneden kijken naar de onderliggende rivier. Jammer dat het net wat regent, maar toch een mooie ervaring.

Hierna rijden we terug richting Lake Louise. Tijdens de terugreis stoppen we bij verschillende meren.
Allemaal mooi maar het Peyto meer is fantastisch. De heldere ijsblauwe kleur, van het smeltwater van de gletsjers, doet ons denken aan Lake Tekapo in Nieuw Zeeland.

Rond half vijf rijden we het terrein op van de Deer Lodge. De Lodge waar we vannacht slapen. Het is een rustiek hotel met veel sfeer. Voor het avondeten gaan we naar Lake Louise Village. Het dorp is ontstaan nadat Lake Louise een toeristische attractie werd. Het bestaat dus enkel en alleen uit hotels, winkels en eettenten.
Na het eten gaan we naar het echte meer. Schitterend zoals dit er in de avondzon bij ligt, opgesloten tussen twee bergen in. Terug in de Lodge genieten we nog even van een biertje en een wijntje. Lekker sliepe.

Groeten,
Jan